1.      Przede wszystkim jestem dzieckiem. Mam autyzm. Nie jestem „autystyczny”.

Autyzm jest tylko jednym z aspektów mojego charakteru. Nie określa mnie jako człowieka Jestem dzieckiem i cały czas się rozwijam. Tak naprawdę nikt nie wie na co będzie mnie stać w przyszłości. Jeśli będziesz mnie określał za pomocą tylko jednej właściwości, może się okazać, że zaniżysz moje możliwości. Abym mógł podjąć wysiłki w kierunku własnego rozwoju muszę czuć, że we mnie wierzysz.

2.      Moja percepcja zmysłowa jest zaburzona.

Oznacza to, że zwyczajne obrazy, dźwięki, zapachy, smaki oraz bodźce dotykowe mogą wywoływać u mnie silny, trudny do wytrzymania ból. Mój mózg nie jest w stanie selekcjonować napływających do niego informacji i czuje się przeciążony. Otoczenie w którym żyję bardzo często wydaje mi się wrogie. Zwykłe, normalne dla innych czynności dla mnie stają się piekielnie trudnym zadaniem. Może Ci się wydawać, że uciekam lub jestem agresywny, ale ja najzwyczajniej na świecie bronie się przed tymi wszystkimi hałasami, zapachami i wrażeniami wzrokowymi, które tak trudno mi znieść.

3.      Pamiętaj, aby dostrzegać różnicę miedzy tym, czego nie chcę, a tym czego nie potrafię.

To nie prawda, że nie słucham Twoich poleceń. Ja po prostu nie rozumiem, o co ci chodzi. Jeśli chcesz abym coś zrobił podejdź do mnie i zwróć się do mnie prostymi słowami. Dzięki temu łatwiej mi będzie zrozumieć twoje słowa i spełnić Twoją prośbę.

4.      Myślę w sposób konkretny. Język traktuję dosłownie.

Pamiętaj, że nie rozumiem o czym mówisz, kiedy używasz metafor i wyrażeń idiomatycznych. Kiedy chcesz, abym się skoncentrował na wykonywanym zadaniu nie mów do mnie „ Wróć na ziemię”. Nie mów też „Małe piwo”, kiedy chodzi ci o to, że zadanie jest łatwe. To dla mnie za trudne i niezrozumiałe jeśli w pobliżu nie widzę alkoholu.

5.      Mam ograniczony zasób słów. Bądź wobec mnie cierpliwy.

Mam trudności z przekazaniem swoich potrzeb. Brakuje mi słów, by je opisać. Dlatego obserwuj uważnie moje zachowanie, zwracaj uwagę na język mojego ciała. Poprzez sygnały, które ci wysyłam (ucieczka, podniecenie, agresja) staram ci się przekazać, że coś nie jest w porządku. Istnieje jeszcze inna możliwość. Mogę wypowiadać się w sposób daleko wykraczający poza mój wiek rozwojowy. Nauczyłem się różnych zwrotów i słów na pamięć, aby skompensować niedobór słów. Nie zawsze rozumiem treści tych zdań i słów.

6.      Posługiwanie się językiem sprawia mi trudność, dlatego mam lepsza percepcję wzrokową.

Ponieważ trudno mi zrozumieć słowa, pokaż mi w jaki sposób mam wykonać zadanie. Plan dnia przygotowany w sposób wizualny pomoże mi w płynnym wykonywaniu poszczególnych czynności. Dzięki temu znikają strach i napięcie. Mogę zrobić to, czego ode mnie oczekujesz. Zanim nauczę się czytać. Potrzebuje planu z fotografiami lub prostymi rysunkami. Kiedy jestem już starszy i znam litery, wystarczą obrazki i słowa lub same słowa.

7.      Skupiaj uwagę na tym, co potrafię, a nie na tym czego nie mogę.

Bardzo trudno mi uczyć się nowych umiejętności, kiedy ciągle przypomina mi się o tym, że nie jestem dostatecznie sprawny. Nie mogę próbować nowych zachowań, gdyż jestem narażony na ciągłą krytykę. Zauważaj moje mocne strony. Z pewnością uda ci się takie odnaleźć.

8.      Pomagaj mi w nawiązywaniu kontaktów społecznych

Może Ci się wydawać, że nie chcę i nie lubię bawić się i przebywać z innymi dziećmi.

W rzeczywistości nie wiem, w jaki sposób rozpocząć rozmowę lub podjąć zabawę. Nie potrafię rozpoznać mimiki twarzy innych osób, mowy ich ciała oraz emocji. Potrzebuje Twojej pomocy w nawiązywaniu relacji społecznych.

9.      Postaraj się rozpoznawać, co powoduje moje trudności.

Moje wybuchy histerii i agresja są dla mnie czymś trudniejszym niż dla innych osób. Bardzo często są one wynikiem przeciążenia jednego lub więcej moich zmysłów. Jeżeli postarasz się rozpoznać, co powoduje takie moje reakcje, będziesz mógł im być może zapobiec. Możesz zapisywać czas, miejsce, okoliczności oraz rodzaj mojej aktywności, wiążące się z pojawieniem się trudnych zachowań. Może jest w tym jakiś wzorzec. Pamiętaj, że każde zachowanie jest forma komunikacji. Moje zachowanie mówią o tym w jaki sposób postrzegam świat.

10.  Kochaj mnie bezwarunkowo i akceptuj jako człowieka.

Nie myśl o mnie „ Gdyby on mógł…”, „Dlaczego nie potrafi…?. Ty tez nie zawsze spełniałeś wszystkie oczekiwania. Pamiętaj, że nie wybrałem sobie autyzmu. On przydarzył się mnie, a nie Tobie. Bez Twojej pomocy, moje szanse na samodzielne, dorosłe życie są niewielkie. Twoje wsparcie spowoduje, że moje szanse znacznie wzrosną. Zapewniam Cię, że jestem tego wart.